Δημοτικό Σχολείο Φιλίππων: Υπαίθρια Διαβίωση και Περιβαλλοντική Εκπαίδευση

Η τέταρτη συνάντηση της Περιβαλλοντικής ομάδας πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη. Τα παιδιά επέλεξαν σε ποιο μέρος θα λάβει μέρος η συνάντησή μας. Ήθελαν πολύ να δούνε από πού πήγαζε το ποτάμι που άκουγαν από τους γονείς τους, αλλά πλέον έχει στερέψει. Το ποτάμι εκείνο λέγονταν "μάνα" και περνούσε μέσα από το χωριό. Φυσικά δε φτάσαμε εκεί από όπου πήγαζε, απλά περτατούσαμε κατά μήκος της χαραγμένης πλεόν κοίτης του και γεμάτης φύλλα από πλατάνια. Εμείς απλά σταματήσαμε μπροστά από την είσοδο μιας "σπηλιάς". Εκεί, βρήκαμε ένα σχετικό άνοιγμα και πέτρες που κάποτε βρίσκονταν μέσα στον ποταμό και σταθήκαμε. Ενώ είχαν προγραμματιστεί να γίνουν περισσότερες δραστηριότητες, ξεφύγαμε λίγο από το χρόνο μας και μείναμε στο να παρατηρήσουμε τη φύση, να μιλήσουμε για τους λόγους τους οποίους οδήγησαν ίσως στο να στερέψει το ποτάμι, ενεργοποιήσαμε τις αισθήσεις μας, και κυρίως την αφή μας, παίξαμε ένα γνωστικό παιχνίδι και στο τέλος χορέψαμε και ακούσαμε μουσική από τα όργανα που είχαμε κατασκευάσει στην τάξη ή από αντικείμενα που βρίσκαμε εκείνη την ώρα μπροστά μας, στο χώρο στον οποίο καθόμασταν.

Είδαμε στην πορείας μας γκρεμισμένους τοίχους από παλιά σπίτια, πλατάνια, κισσούς πάνω στους κορμούς, πολύχρωμες πεταλούδες, σαύρες και διάφορα άλλα ερπετά.

   Στη συνέχεια, καθίσαμε πάνω στις πέτρες και μετά από ολιγόλεπτη ησυχία και φέρνοντας στο νου μας τη διαδρομή που κάναμε και ό,τι άλλο είδαμε που μας περιτριγύριζε, τα παιδιά σκέφτηκαν από μια σχετική λέξη με όλα αυτά και λέγοντάς τη δυνατά το καθένα με τη σειρά του, κάναμε ένα ποίημα που αφορούσε αυτό το ποτάμι. Αλλά επειδή τα γραπτά μένουν, ενώ τα λόγια φεύγουν, το ξεχάσαμε. Παρόλα αυτά το αποτέλεσμα ήταν διασκεδαστικό. Οι μαθητές, χωρίς να το καταλάβουν, εξασκήθηκαν σε γλωσσικές δεξιότητες και ένιωσαν για λίγο ποιητές.

Αφού ήμασταν ανάμεσα στα δέντρα και συζητούσαμε γι' αυτά, κάναμε μια δραστηριότητα για να ενεργοποιήσουμε τις αισθήσεις μας και να δούμε πως μπορούμε να προσανατολιστούμε σε ένα χώρο, όπου τα πάντα γύρω μας είναι όμοια. Έτσι λοιπόν, χωρίστηκαν οι μαθητές σε δυάδες. Ο ένας από τους δυο έκλεισε τα μάτια. Ο άλλος τον οδήγησε σε ένα δέντρο που είχε επιλέξει μέσα στο χώρο και τον άφησε μπροστά του να το περιεργαστεί με την αφή του, να δει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του και τέλος τον οδήγησε πίσω στο σημείο από όπου είχε ξεκινήσει. Εκεί, του έλυσε τα μάτια και τον κάλεσε να βρει ποιο ήταν το δέντρο του. Τα ζευγάρια άλλαξαν και ακολουθήθηκε η ίδια διαδικασία.

Στη συνάντησή μας αυτή παίξαμε κι ένα παιχνίδι το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως αξιολόγηση για μια διδακτική ενότητα στο μάθημα της Φυσικής.Η ενότητα αυτή είναι ο Ηλεκτρισμός και συγκεκριμένα το ηλεκτρικό κύκλωμα. Μέσα στην τάξη το ζωγραφίσαμε, το περιγράψαμε και για μην αποτελεί ο μαθητής μόνο τον παθητικό δέκτη, στη φύση το αναπαραστήσαμε κιόλας δημιουργώντας μια ευχάριστη κατάσταση. Όλα τα παιδιά πήραν μέρος στη διαδικασία αυτή, έγιναν ένα στοιχείο του κυκλώματος, κινητοποιήθηκαν. Έγινε ανατροφοδότηση της υπάρχουσας γνώσης. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε δυο ομάδες. Έπειτα, τους μοιράστηκαν καρτέλες με στοιχεία τα οποία αποτελείται ένα ηλεκτρικό κύκλωμα και έπρεπε αυτά να το δείξουν είτε με κινήσεις και ήχους, είτε με ό,τι έκριναν αυτά σωστό. Αφού έπαιρναν τη θέση τους εξηγούσαν τι κάνει το καθένα και πόσο απαραίτητο ειναι μέσα στο ηλεκτρικό κύκλωμα.

Τέλος, για να χαλαρώσουμε και να συνεχίσουμε το δρόμο της επιστροφής προς το σχολείο, πήραμε τα δικάς μας μουσικά όργανα, αυτά που κατασκευάσαμε μόνοι μας από απλά υλικά όπως κεσεδάκι από γιαούρτι, καλάμι, ξύλο, χαρτόνια και ρολό από χαρτί κουζίνας και παίξαμε το δικό μας μοναδικό μουσικό σκοπό. Μας άρεσε τόσο πολύ που το κρατήσαμε μέχρι να φτάσουμε στην αυλή του σχολείου. Τη διασκεδάσαμε πολύ αυτή τη συνάντησή μας!!