Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2019

Μαμά, υπάρχει στα αλήθεια ο Αϊ-Βασίλης;


Τα παιδιά μεγαλώνουν με την μαγεία των Χριστουγέννων και του Αϊ-Βασίλη, ο οποίος μπαίνει κρυφά στα σπίτια μας με ένα μαγικό τρόπο και μοιράζει δώρα σε όλα τα παιδιά του πλανήτη μέσα σε μια μόνο νύχτα με το έλκηθρο και τους ιπτάμενους ταράνδους του!! 
Μεγαλώνοντας τα παιδιά αρχίζουν όμως να αντιλαμβάνονται πως κάτι δεν κολλάει στην όλη ιστορία…και αρχίζουν να κάνουν ερωτήσεις σχετικά με την πρόσβαση στα σπίτια, τι γίνεται με τα σπίτια που δεν έχουν τζάκι, τι γίνεται με το θέμα χρόνου και διάφορες άλλες εύλογες ερωτήσεις που φέρνουν τον γονέα σε δύσκολη θέση, καθώς δεν έχει πειστικές απαντήσεις να δώσει στο παιδί. Τι πρέπει να απαντήσει ο γονέας και πότε ένα παιδί μαθαίνει ότι δεν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης;
Η μαγεία και η φαντασία είναι ένα απαραίτητο κομμάτι για την παιδική ανάπτυξη, το οποίο καλό είναι να μην του το στερήσουμε από μικρή ηλικία, αλλά να το αφήσουμε σε αυτή την παιδική ανεμελιά που κάνει τόσο όμορφο τον παιδικό του κόσμο. Το παιδί θέλοντας και μη θα ανακαλύψει κάποια στιγμή την ρεαλιστική πραγματικότητα. Εάν αποκαλύψουμε πολύ νωρίς (π.χ. στην νηπιακή ηλικία) στο παιδί πως δεν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης το πιο πιθανό είναι να απογοητευτεί και να στεναχωρηθεί.
Τα παιδιά από μόνα τους μετά την ηλικία των 6-7 ετών αρχίζουν να αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα και να αμφισβητούν κάποια πράγματα. Η κριτική τους σκέψη αναπτύσσεται και το παιδί είναι σε θέση να εκλογικεύσει κάποια δεδομένα και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Πολλά παιδιά πρωτοσχολικής ηλικίας  εκδηλώνουν σιγά-σιγά τις αμφιβολίες λέγοντας π.χ. «Μαμά, εγώ δεν πιστεύω ότι χωράει ο Άγιος Βασίλης από το τζάκι μας…» ή «Εγώ νομίζω πως τα δώρα τα φέρνουν οι γονείς στα παιδιά…». Οι γονείς δεν είναι απαραίτητο να δώσουμε εξηγήσεις στις απορίες του παιδιού, ώστε να ξεκαθαρίσουμε την κατάσταση,αλλά  ούτε και να προσπαθήσουμε να το πείσουμε για την ύπαρξη του Αϊ-Βασίλη. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να ακούσουμε τις σκέψεις του παιδιού και να συμμετέχουμε σε αυτές  με διπλωματικό τρόπο λέγοντας του π.χ.«Ναι, μάλλον έχεις δίκιο..δεν θα του έφτανε μια νύχτα για όλα τα παιδιά του κόσμου…». Όσο βλέπουμε πως το παιδί πιστεύει στο Άγιο Βασίλη δεν το προσγειώνουμε στην πραγματικότητα. Όταν πλέον το παιδί μας έχει πειστεί πως δεν υπάρχει, τότε μπορούμε να συμφωνήσουμε μαζί του και να του μιλήσουμε για το πνεύμα αγάπης των Χριστουγέννων, την ιστορία του Αγίου Βασιλείου ή του Αγίου Νικολάου και το πώς φτάσαμε στο παραμύθι του Αϊ-Βασίλη που μοιράζει δώρα με το έλκηθρο.
Σε περίπτωση που υπάρχουν μικρότερα παιδιά στο σπίτι συμβουλεύουμε το παιδί μας να μην μαρτυρήσει στo μικρούλι αδερφάκι του την αλήθεια ώστε να μην του χαλάσει το χριστουγεννιάτικο όνειρο και την μαγεία των Χριστουγέννων.
                                                                                                                         Κατσαούνη Μαρία-Ψυχολόγος (MSc)
                                                                                                                 πηγή:www.psychology.gr

Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2019

Monopoly: Η ιστορία του αγαπημένου επιτραπέζιου παιχνιδιού


Ένα από τα δημοφιλέστερα παιχνίδια, το οποίο είτε στα χρόνια της νιότης μας, είτε και ως μεγαλύτερους μας έχει κάνει να νιώσουμε πιο ανταγωνιστικοί από ποτέ, είναι η Monopoly.
Οι αδελφοί Πάρκερ από τη Μ. Βρετανία ήταν οι πρώτοι που κυκλοφόρησαν ευρέως τη Monopoly στην παγκόσμια αγορά. Η πρώτη εμφάνισή της στα ράφια των καταστημάτων έγινε στις 5 Νοεμβρίου του 1935. Ωστόσο, η ιστορία της είναι πολύ παλιότερη.
Σχεδιάστηκε από την Αμερικανίδα οικονομολόγο Λάιζι Μάτζι, η οποία έλαβε και το σχετικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1904. Η αρχική ονομασία του ήταν «Το παιχνίδι του σπιτονοικοκύρη» και στόχος του να αποδείξει με απλό τρόπο πώς τα μισθώματα πλουτίζουν τους ιδιοκτήτες ακινήτων και κάνουν φτωχότερους τους ενοικιαστές.
Αν και διασκεδαστικό, σ’ αυτή την αρχική του μορφή, όπως αναφέρει το sansimera, το παιχνίδι δεν βγήκε στην παραγωγή πριν από το 1910 στις ΗΠΑ, ενώ στη Βρετανία κυκλοφόρησε τρία χρόνια αργότερα. Παράλληλα, διάφορες αυτοσχέδιες εκδοχές του άρχισαν να διαδίδονται και με το πέρασμα των χρόνων οι κανόνες άλλαξαν. Το παιχνίδι μετονομάστηκε σε «Monopoly Δημοπρασιών» και οι ονομασίες δρόμων και πάρκων προσαρμόστηκαν ανάλογα με την περιοχή όπου παιζόταν.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, το παιχνίδι ήταν πλέον γνωστό απλώς ως Monopoly. Μία εκδοχή -πολύ κοντά στη σημερινή- που παιζόταν τότε στη Φιλαδέλφεια, πωλήθηκε από τον Τσαρλς Ντάροου στους αδελφούς Πάρκερ, που αποφάσισαν να αγοράσουν τα δικαιώματα και απ’ όλους όσοι είχαν κατοχυρώσει τη δική τους εμπορική εκδοχή του παιχνιδιού.
Έναν αιώνα μετά την αρχική έμπνευση της Μάτζι, η Monopoly εξακολουθεί να συγκαταλέγεται μεταξύ των δημοφιλέστερων επιτραπέζιων παιχνιδιών.
Υπολογίζεται πως έως σήμερα έχει παιχτεί από 500 εκατομμύρια ανθρώπους σ’ όλο τον κόσμο, γεγονός που έχει καταγραφεί και ως ρεκόρ στο βιβλίο Γκίνες.
                                                              πηγή: www.in.gr

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2019

Παιδί και τηλεόραση- Οι κίνδυνοι και η αντιμετώπιση από τους γονείς

Τα ευρήματα που έχουμε από αρκετές μελέτες σε σχέση με το παιδί και την έκθεσή του στην τηλεόραση είναι αρκετά αποθαρρυντικά, είτε αυτά αφορούν παιδιά προσχολικής ηλικίας, είτε παιδιά σχολικής ηλικίας.
Οι επιπτώσεις που έχει συνολικά στην ανάπτυξη των παιδιών η τηλεόραση φαίνεται να είναι αρνητικές και ειδικότερα ως προς τη νοητική, τη συναισθηματική, την κοινωνική, αλλά και τη σωματική τους ανάπτυξη.
Στα παιδικά μάτια ο κόσμος της τηλεόρασης είναι ελκυστικός λόγω της αμεσότητας της εικόνας, των χρωμάτων, της δράσης και του ήχου.
 Ας δούμε λοιπόν συνοπτικά τις κυριότερες από τις αρνητικές επιπτώσεις της.

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
•  Πολλές φορές μετατρέπεται σε baby-sitter ή και παιδαγωγό, όταν οι γονείς είναι απασχολημένοι ή κουρασμένοι και δεν έχουν τη διάθεση να ασχοληθούν με τα παιδιά τους.

•  Το παιδί που αφιερώνει τις περισσότερες ώρες του μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης περιορίζει την κίνηση, το παιχνίδι και την επαφή με τους συνομηλίκους του.
•  Συχνά τα μεγαλύτερα παιδιά παραμελούν τα μαθήματά τους και κλείνονται στον εαυτό τους. Επιπλέον, τα παιδιά που τρώνε μπροστά στην τηλεόραση έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν παχυσαρκία, ενώ επηρεάζονται σημαντικά από τις διαφημίσεις ανθυγιεινών τροφών.
•  Δημιουργεί στα παιδιά μια πλασματική εικόνα της πραγματικότητας.
•  Οι πολλές ώρες θέασης μπορεί να οδηγήσουν τα παιδιά σε βραδύτερη κατανόηση του κόσμου γύρω τους. Μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα έδειξε ότι παιδιά Δημοτικού, τα οποία δεν εκτέθηκαν σε οποιαδήποτε μορφή τεχνολογίας για μία εβδομάδα, εμφάνισαν μεγαλύτερη κατανόηση στα ανθρώπινα συναισθήματα, από άλλα παιδιά που είχαν διαρκώς πρόσβαση σε κινητό, τηλεόραση και tablet.
Κάθε κανόνας όπως όλοι γνωρίζουμε έχει και τις εξαιρέσεις του. Η τηλεόραση έχει και ορισμένες θετικές επιδράσεις. Ας δούμε λοιπόν  συνοπτικά ποιες είναι αυτές.

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2019

Μελέτη του παιδιού στο σπίτι


Ένα αρκετά συνηθισμένο ερώτημα των γονέων από τη στιγμή που το παιδί τους θα ξεκινήσει να φοιτά στην Α’ Δημοτικού είναι το πώς θα μάθει το παιδί τους να μελετά;
Μπορεί το σχολείο να έχει τις ίδιες μαθησιακές απαιτήσεις από τους μαθητές, όμως δε μαθαίνουν όλα τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο. Το κάθε παιδί έχει το δικό του τρόπο μάθησης, ο οποίος θα πρέπει να γίνεται σεβαστός.
Το ερώτημα λοιπόν που πρωτίστως πρέπει να θέσουν οι γονείς που αγωνιούν για τις επιδόσεις τους παιδιού τους έχει να κάνει με τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις που οι ίδιοι έχουν από εκείνο.

Τι βοηθά στη μελέτη του παιδιού στο σπίτι

  • Το σημαντικότερο είναι ότι το παιδί από την Α’ Δημοτικού θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η μελέτη είναι δική του υποχρέωση.
  • Συζητήστε σε ισότιμη βάση με το παιδί σας και συμφωνήστε σε ένα σταθερό εβδομαδιαίο πρόγραμμα μελέτης. Δείξτε του εμπιστοσύνη αντί να του επιβάλλετε εσείς το πρόγραμμα μελέτης.
  • Εξηγήστε του ότι η τήρησή του θα ωφελήσει στην εύρεση περισσότερου ελεύθερου χρόνου και για εκείνο και συστημικά για όλη την οικογένεια.
  • Είναι σημαντικό οι γονείς να εκπαιδεύσουν το παιδί τους να θέτει στόχους και να εργάζεται σταδιακά για να τους πραγματοποιεί.
  • Παρατηρήστε ποιο είναι το μαθησιακό στυλ του παιδιού σας. Ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, όταν κάθεται να διαβάσει.
  • Ενθαρρύνουμε και ενισχύουμε την προσπάθεια που κάνει το παιδί όταν μελετά και το βάζουμε σταδιακά σε διαδικασία αυτοδιόρθωσης των λαθών του.
  • Αποφεύγουμε τις υπερβολικές διορθώσεις γιατί μειώνουν τα κίνητρα και την αυτοεκτίμηση.
  • Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας έχει ένα άνετο, ήσυχο, καλά φωτισμένο μέρος για να κάνει την κατ΄ οίκον εργασία του, ελεύθερο από στοιχεία που μπορεί να επιδρούν αρνητικά στο βαθμό συγκέντρωσης της προσοχής του (τηλεόραση σε λειτουργία, ή χώρους με άλλα ερεθίσματα που του αποσπούν την προσοχή). Ο χώρος αυτός μπορεί να είναι το δικό του δωμάτιο, ή αν αυτό δεν είναι εφικτό, να υπάρχει δικό του γραφείο σε άλλο μέρος του σπιτιού. Δηλαδή, ένα σταθερό σημείο που δε θα αλλάζει κάθε μέρα.
  • Αν κρίνουμε ότι η εμπλοκή μας στη μελέτη του παιδιού διαταράσσει τη μεταξύ μας σχέση η βοήθεια από άλλο πρόσωπο μπορεί να δώσει τη λύση.
  • Τα διαλείμματα ειδικά στα παιδιά των μικρότερων ηλικιών θα πρέπει να είναι συχνά και σύντομα (όχι άνω του 5λεπτου). Και δε θα πρέπει να περιλαμβάνουν ηλεκτρονικά παιχνίδια ή τη θέαση ενός τηλεοπτικού προγράμματος.
  • Το παιδί θα πρέπει να αποκτήσει τη συνήθεια να κάνει την κατ΄ οίκον εργασία την ίδια περίπου ώρα κάθε μέρα.
  • Όσο νωρίτερα ξεκινά η κατ΄ οίκον εργασία, τόσο το καλύτερο, γιατί όσο πιο κουρασμένο είναι το παιδί, τόσο πιο αναποτελεσματικό γίνεται την ώρα της κατ΄ οίκον εργασίας.
  • Προσπαθήστε να συσχετίζετε τη μελέτη με την καθημερινή ζωή και τα βιώματα του παιδιού σας. Η μάθηση που συνδέεται με όσα μας αφορούν και περνά μέσα από το βίωμα είναι η πιο ισχυρή. Για παράδειγμα, έννοιες που αφορούν τα κλάσματα ή τις μονάδες μέτρησης μπορούν να διδαχθούν στην πράξη κατά την προετοιμασία ενός φαγητού στην κουζίνα.
  • Όταν σας ζητά ο/η εκπαιδευτικός να έχετε ρόλο στην κατ΄ οίκον εργασία, κάντε το. Συνεργαστείτε με τον εκπαιδευτικό. Δείχνει ότι το σπίτι και το σχολείο είναι μια «ομάδα»..

Αντί επιλόγου

Η μελέτη του παιδιού στο σπίτι συμβάλλει ουσιαστικά στη βελτίωση άλλων δεξιοτήτων του μαθητή, που μπορεί να είναι χρήσιμες καθ΄ όλη τη διάρκεια της ζωής του, όπως είναι:
  • η ανάληψη ευθυνών από το ίδιο το παιδί,
  • η σταδιακή ανεξαρτητοποίησή του,
  • η ανάπτυξη δεξιοτήτων μελέτης, σχεδιασμού και οργάνωσης της διαδικασίας μελέτης, και
  • η σωστή διαχείριση του χρόνου του,
  • να μάθουν να χρησιμοποιούν πηγές (π.χ. εγκυκλοπαίδεια, λεξικό),
  • να αναπτύξουν εξατομικευμένες στρατηγικές μελέτης.
                                                                                                                           Ιωάννης Κυργιόπουλος
                                                                                                               Ψυχολόγος (Msc Σχολικής Ψυχολογίας)

Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2019

Σχολικός εκφοβισμός και ψυχική ανθεκτικότητα: ο ρόλος των γονέων

 O ρόλος των γονέων είναι να ενισχύσουν την ψυχική ανθεκτικότητα στα παιδιά τους,     ακολουθώντας ορισμένες στρατηγικές όπως είναι οι παρακάτω:


  • Να περνάνε χρόνο με τα παιδιά τους. Τα παιδιά χρειάζονται χρόνο, όχι μόνο ποιοτικό, αλλά και ποσοτικό. Χρειάζεται χρόνος για να παίξουν με τους γονείς τους, να φάνε, να μιλήσουν, να γελάσουν, να πάνε βόλτες, να διασκεδάσουν, να διαβάσουν βιβλία, να κάνουν αστεία, να πούνε ιστορίες, να μάθουν ο ένας τον άλλο, να αισθανθούν όμορφα μαζί. Τα παιδιά δένονται με τους γονείς τους κάνοντας όλα αυτά τα απλά, τα πράγματα της καθημερινότητας. Αναπτύσσουν σχέσεις επικοινωνίας, ασφάλειας και εμπιστοσύνης, κι έτσι γίνονται πιο ανθεκτικά στο άγχος και στην πίεση.
  • Να προτρέπουν τα παιδιά να βοηθούν τους άλλους, δίνοντας πρώτα οι ίδιοι το παράδειγμα. Αυτό βέβαια να γίνεται χωρίς την υπόσχεση κάποιου ανταλλάγματος. Έτσι τα παιδιά βιώνουν την ικανοποίηση ότι ακόμα και η μικρή βοήθεια που έδωσαν, ήταν κάτι το σημαντικό για κάποιον άλλο. Επομένως, ενισχύεται η θετική εικόνα για τον εαυτό τους.
  • Να φροντίζουν ώστε τα παιδιά τους να μην είναι προσκολλημένα επάνω τους. Οι υγιείς και σταθερές σχέσεις με ενήλικες που βρίσκονται έξω από το στενό πλαίσιο της οικογένειας, όπως για παράδειγμα οι εκπαιδευτικοί, οι προπονητές, οι οικογενειακοί φίλοι και οι συγγενείς β’ ή γ’ βαθμού, κάνει τα παιδιά να είναι περισσότερο ανθεκτικά.
  • Να τα ενθαρρύνουν να έχουν κάποιο χόμπι, ώστε να αποκτήσουν περισσότερα ενδιαφέροντα. Οι αγαπημένες δραστηριότητες προσφέρουν χαρά στα παιδιά και τους διδάσκουν σημαντικές γνώσεις και δεξιότητες, αλλά κυρίως ενισχύουν την αυτοεκτίμησή τους.
  • Να ενισχύουν τις συναναστροφές των παιδιών με συνομήλικους και εκτός σχολικού πλαισίου. Η συμμετοχή για παράδειγμα σε καλλιτεχνικές ή αθλητικές δραστηριότητες ανοίγει δρόμους για ποικίλα ενδιαφέροντα σε διαφορετικά πλαίσια και δίνει ευκαιρίες για νέες φιλίες. Επομένως, το παιδί δε θα είναι ευάλωτο αν συμβεί κάτι άσχημο στο σχολείο.
  • Να τους μάθουν ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που κάνουν ή λένε άσχημα πράγματα στους άλλους. Η συμπεριφορά των άλλων είναι δική τους υπόθεση, το πώς θα αντιδράσουν όμως τα παιδιά είναι θέμα δικής τους επιλογής. Με άλλα λόγια, δεν ευθύνονται για την άσχημη συμπεριφορά κάποιου, μπορούν όμως να ελέγξουν το πώς θα απαντήσουν ή θα πράξουν οι ίδιοι.
  • Να διδάξουν στα παιδιά τους την επίλυση προβλημάτων. Οι δεξιότητες επίλυσης προβλήματος δεν είναι κάτι το αυτονόητο, αλλά είναι κάτι που μπορεί να διδαχθεί, αξιοποιώντας το τρίπτυχο που ακολουθεί:
  1. Να δείξουν στα παιδιά πώς να ηρεμούν όταν νιώθουν ένταση, προκειμένου να διαχειριστούν τα αρνητικά τους συναισθήματα. Μπορούν για παράδειγμα να αξιοποιήσουν για τον σκοπό αυτόν τη ζωγραφική, την άσκηση, τις αναπνοές κλπ.
  2. Να τους μάθουν πώς να απευθύνονται στους άλλους για να ζητήσουν βοήθεια, όταν δυσκολεύονται να διαχειριστούν μια κατάσταση από μόνοι τους. Οι ενήλικες που είναι παρόντες μπορούν να βοηθήσουν το παιδί που είναι δέκτης μιας άσχημης συμπεριφοράς.
  3. Να τους μάθουν να σκέφτονται περισσότερες από μία εναλλακτικές για το πώς να δράσουν στη συνέχεια και έπειτα να επιλέγουν την πιο κατάλληλη για την κάθε περίπτωση, βάσει των συνεπειών που ενδεχομένως να έχει η καθεμία από αυτές. Επομένως, θα τους δείξουν ότι καμία κατάσταση δεν είναι μονόδρομος και ότι χρειάζεται να δρούμε κατόπιν σκέψης.
                                                                         Από  Χριστίνα Κανάρια