Υπερπροστασία γονέων: όταν η αγάπη γίνεται εμπόδιο

Όταν ένα παιδί γεννιέται, οι γονείς αναλαμβάνουν μια νέα ευθύνη για την οποία ποτέ πριν δεν είχαν καμία εκπαίδευση ή προετοιμασία. Γίνονται τα σημαντικότερα πρόσωπα στη ζωή του παιδιού τους και καλούνται να το φροντίσουν αλλά και να το βοηθήσουν να κτίσει την προσωπικότητα του και να εισέλθει στην ενηλικίωση ως ώριμο, υπεύθυνο και αυτόνομο άτομο.

Αναπόφευκτα, διαμορφώνουν όνειρα για εκείνο, στα οποία το βλέπουν να έχει υγεία, να είναι πετυχημένο και χαρούμενο.

Υπάρχουν όμως περιπτώσεις όπου τα όνειρα δεν σταματάνε εκεί. Σταδιακά, γίνονται πιο συγκεκριμένα και περιλαμβάνουν το ιδανικό επάγγελμα, τον ιδανικό σύντροφο, την ιδανική συμπεριφορά και την ιδανική ζωή. Μια ζωή έτσι όπως εκείνοι την έχουν φανταστεί, η οποία πιθανότατα θα παρεκκλίνει από αυτή που το ίδιο το παιδί θα επιλέξει μεγαλώνοντας.

Όλα αυτά τα όνειρα γίνονται προσδοκίες και αυτές με τη σειρά τους προβάλλονται πάνω στο παιδί με αρνητικές συχνά συνέπειες για την προσωπικότητα του.

Στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο κινείται και η τάση των γονέων για υπερπροστασία. Οι γονείς αναπόφευκτα ανησυχούν όχι μόνο για την σωματική αλλά και την ψυχική υγεία του παιδιού. Και σε συνδυασμό με τα όνειρα που αναφέραμε προ ολίγου, προσπαθούν να το προφυλάξουν από τις κακοτοπιές. Να μην τραυματιστεί, να μην κλάψει, να μην παρασυρθεί, να μην επιλέξει λάθος επάγγελμα, λάθος σύντροφο κλπ. Με τον τρόπο αυτό του αφαιρούν κάθε πρωτοβουλία, αποφασίζουν εκείνοι γι’ αυτό και βιάζονται να ικανοποιήσουν κάθε του ανάγκη, έτσι ώστε εκείνο να μην ταλαιπωρηθεί.

Πόσο λειτουργική είναι όμως μια τέτοια συμπεριφορά;

 

Γιατί είναι σημαντικό για τα παιδιά να μην τους τα δίνουμε όλα απλόχερα!

Όλοι οι γονείς και κυρίως οι μαμάδες προσπαθούν σε όλο το ηλικιακό φάσμα της ζωής του παιδιού τους να τους παρέχουν τα πάντα χωρίς αυτά να χρειάζονται να προσπαθήσουν για τίποτα.

Η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι προσόν της ελληνικής οικογένειας ως επί το πλείστον! Φυσικά και δεν είναι κακό να προσφέρεις στο παιδί σου απλόχερα τη βοήθειά σου. Όμως, είναι διαφορετικό να μην του δίνεις χρόνο και χώρο ώστε να κάνει τη δική του προσπάθεια. Μέσα από αυτήν και την κατάκτησή της, θα μάθει να πιστεύει στον εαυτό του και τις ικανότητές του. Θα μάθει να έχει αυτοεκτίμηση. Θα μάθει να παίρνει αποφάσεις, να λύνει προβλήματα και να διαχειρίζεται τόσο τα εύκολα όσο και τα δύσκολα.

Και μιλώ για απλά πράγματα. Βλέπω μαμάδες να ετοιμάζουν την τσάντα, να δένουν τα κορδόνια, να ανοίγουν συσκευασίες (πατατάκια, κρουασάν κ.τ.λ.), να συζητούν και να λύνουν προβλήματα στις παιδικές-φιλικές διαμάχες, να βγάζουν το παιδί από τη δύσκολη θέση. Και αυτό ως πότε θα συμβαίνει; Μήπως μια μέρα ξαφνικά θα πουν στο παιδί «τώρα μεγάλωσες, ανέλαβε μόνος«; Ή μήπως θα είναι δίπλα τους σε κάθε πρόβλημα ή δυσκολία; Προσωπική, επαγγελματική κ.τ.λ.

Επιτυχημένος είναι ο γονιός που το παιδί του είναι καλύτερο από τον ίδιο. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν γονείς που δεν θέλουν το παιδί τους ανεξάρτητο, με αυτοπεποίθηση και ικανότητες.

Ίσως να μην ξέρουν τον τρόπο.

Θα μοιραστώ ένα παράδειγμα μαζί σας, για να διαπιστώσετε πως νιώθει ένα παιδί όταν καταφέρνει κάτι μόνο του.

Δούλευα σε ένα ειδικό σχολείο και είχα έναν μαθητή μικρό σε ηλικία με σύνδρομο Down. Του άρεσαν πάρα πολύ οι τσίχλες. Μια μέρα αγόρασα ένα κουτί από τις αγαπημένες του. Το κουτί είχε απ’ έξω σελοφάν (διάφανο πλαστικό) όπως αρκετές μάρκες έχουν. Τον είδα λοιπόν και αφού τον καλημέρισα τον ρώτησα αν θέλει τσίχλα. Τα μάτια του γυάλισαν και φυσικά είπε «ναι«! Του έδειξα το κουτί και του είπα «άνοιξέ το και πάρε μία τσίχλα«. Παιδεύτηκε κανά πεντάλεπτο, ίσως και λίγο παραπάνω, μέχρι να το ανοίξει. Κάθισα δίπλα του και έγραφα κάτι. Δεν του προσέφερα βοήθεια. Εκείνος προσπαθούσε ώσπου τα κατάφερε! «Το άνοιξα, τα κατάφερα, τα κατάφερα, είμαι ήρωας» φώναξε γεμάτος χαρά και ικανοποίηση.

Τα παιδιά μέσα από την προσπάθειά τους μαθαίνουν πολύτιμα πράγματα που θα είναι εφόδια για τη ζωή τους, ακόμα κι αν οι γονείς νομίζουν ότι «ταλαιπωρούνται». Θα δείτε στην πράξη ότι όταν ένα παιδί καταφέρει κάτι, «παίρνει τα πάνω του», αποκτά θάρρος, αυτοπεποίθηση και συνεχίζει πιο δυναμικά! Ακόμα κι αν δεν τα καταφέρει, θα μάθει ότι και η «αποτυχία’ είναι μέρος της ζωής. Δείξτε του τον τρόπο ώστε στην επόμενη προσπάθεια να τα καταφέρει!

Φάνια Βιλλιώτη – Ψυχολόγος
Συμβουλευτική γονέων – Μαθησιακές Δυσκολίες

                                                                      πηγή: www.parentsgo.kidsgo.com.cy

 

Κριτική και Δημιουργική Σκέψη. Πως οι γονείς να βοηθήσουν

Μπορεί το παιδί να μάθει να σκέφτεται; Η σκέψη είναι κάτι που διδάσκεται; Ποιος είναι ο ρόλος των γονιών σε όλα αυτά; Μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να σκέφτονται σωστά; Αυτοί και πληθώρα άλλων προβληματισμών απασχολούν έντονα τους διάφορους φορείς, που ασχολούνται με την ανάπτυξη και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Τέτοια ερωτήματα γεννιούνται και στο μυαλό των γονιών, την ώρα που πρέπει να αποφασίσουν για το πώς θα βοηθήσουν τα παιδιά τους να αναπτυχθούν και να εξελιχθούν σε μελλοντικούς ενεργούς πολίτες, που θα μεριμνούν για μια ποιοτική ζωή και για μια δίκαιη κοινωνία.

Η ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ ΣΚΕΨΗΣ

Ο πρώτος κόσμος του παιδιού όπου ζει, αναπτύσσεται και εξελίσσεται είναι το σπίτι, που αδιαμφισβήτητα αποτελεί για τον άνθρωπο το πρώτο του περιβάλλον μάθησης, δηλαδή το πρώτο του σχολείο. Το σπίτι είναι ο χώρος όπου αποκτούνται τα πρώτα βιώματα, σχηματίζονται οι πρώτες εικόνες και διαμορφώνονται οι όποιες πρώιμες αντιλήψεις του παιδιού. Εκεί, με κινητήριο δύναμη την έμφυτη περιέργειά του και με εργαλείο τις πέντε του αισθήσεις, το παιδί εξερευνάει και περιεργάζεται το περιβάλλον γύρω του και, κυριολεκτικά, ανακαλύπτει κάθε ψηφίδα του μωσαϊκού που συγκροτεί τον κόσμου του.

 Οι δεξιότητες σκέψης είναι εξαιρετικά πολύτιμες, διότι αποτελούν το θεμέλιο για κάθε μορφή μάθησης αλλά και το εργαλείο για τη σοφή λήψη αποφάσεων και για την αποτελεσματική εξεύρεση λύσεων στα προβλήματα, που αντιμετωπίζουμε στη ζωή μας. Είναι εξαιρετικά χρήσιμες τόσο στο σχολείο όσο και στη μετέπειτα πορεία του ανθρώπου. Ωστόσο, οι δεξιότητες σκέψης δεν μπορούν να αναπτυχθούν χωρίς υποστήριξη, ενίσχυση και εξάσκηση. Κυρίαρχο ρόλο στην καλλιέργειά τους παίζουν πρώτα οι γονείς και ακολούθως, σε αυτή την προσπάθεια, προστίθεται το σχολείο.

 

Γονείς και σχολείο μπορούν να αξιοποιήσουν αυτή την εγγενή επιθυμία του παιδιού να μάθει, υποστηρίζοντας την ανάπτυξη των δεξιοτήτων σκέψης με διάφορες πρακτικές, κυρίως όμως με τη στάση τους απέναντι στις δράσεις και τις αποφάσεις των παιδιών τους. Άρα, μπορούμε και πρέπει να φροντίζουμε συνεχώς, έτσι ώστε το παιδί μας να αποκτήσει τις απαραίτητες για τη ζωή δεξιότητες σκέψης.

 

 6 Μαρτίου: Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού

 Η ιστορία του χαρταετού

Ο χαρταετός πετάει  για πρώτη φορά γύρω στο 200 π.Χ στην Κίνα και τη Μαλαισία. Εκεί κατασκευάζονται οι πρώτοι χαρταετοί από μετάξι και μπαμπού και μάλιστα με τη μορφή που έχουν ως επί το πλείστον μέχρι σήμερα στις χώρες αυτές,  η οποία δεν είναι άλλη από τη μορφή του δράκου.

Καλές απόκριες!