Υπερπροστασία γονέων: όταν η αγάπη γίνεται εμπόδιο
Όταν ένα παιδί γεννιέται, οι γονείς αναλαμβάνουν μια νέα ευθύνη για την οποία ποτέ πριν δεν είχαν καμία εκπαίδευση ή προετοιμασία. Γίνονται τα σημαντικότερα πρόσωπα στη ζωή του παιδιού τους και καλούνται να το φροντίσουν αλλά και να το βοηθήσουν να κτίσει την προσωπικότητα του και να εισέλθει στην ενηλικίωση ως ώριμο, υπεύθυνο και αυτόνομο άτομο.
Αναπόφευκτα, διαμορφώνουν όνειρα για εκείνο, στα οποία το βλέπουν να έχει υγεία, να είναι πετυχημένο και χαρούμενο.
Υπάρχουν όμως περιπτώσεις όπου τα όνειρα δεν σταματάνε εκεί. Σταδιακά, γίνονται πιο συγκεκριμένα και περιλαμβάνουν το ιδανικό επάγγελμα, τον ιδανικό σύντροφο, την ιδανική συμπεριφορά και την ιδανική ζωή. Μια ζωή έτσι όπως εκείνοι την έχουν φανταστεί, η οποία πιθανότατα θα παρεκκλίνει από αυτή που το ίδιο το παιδί θα επιλέξει μεγαλώνοντας.
Όλα αυτά τα όνειρα γίνονται προσδοκίες και αυτές με τη σειρά τους προβάλλονται πάνω στο παιδί με αρνητικές συχνά συνέπειες για την προσωπικότητα του.
Στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο κινείται και η τάση των γονέων για υπερπροστασία. Οι γονείς αναπόφευκτα ανησυχούν όχι μόνο για την σωματική αλλά και την ψυχική υγεία του παιδιού. Και σε συνδυασμό με τα όνειρα που αναφέραμε προ ολίγου, προσπαθούν να το προφυλάξουν από τις κακοτοπιές. Να μην τραυματιστεί, να μην κλάψει, να μην παρασυρθεί, να μην επιλέξει λάθος επάγγελμα, λάθος σύντροφο κλπ. Με τον τρόπο αυτό του αφαιρούν κάθε πρωτοβουλία, αποφασίζουν εκείνοι γι’ αυτό και βιάζονται να ικανοποιήσουν κάθε του ανάγκη, έτσι ώστε εκείνο να μην ταλαιπωρηθεί.