Δημοτικό Σχολείο Φιλίππων: Καλό Καλοκαίρι σε όλους...

Με τον καλύτερο τρόπο τελείωσε το δημοτικό σχολείο και η χρονιά των παιδιών της ΣΤ' τάξης του σχολείου μας. Κι αυτό συνέβη, γιατί ως κλείσιμο του Περιβαλλοντικού Προγράμματος τα παιδιά ταξίδεψαν ως το Παρανέστι κι έμειναν εκεί για 2 ημέρες.. Στα πλαίσια του δικτύου στο οποίο ανήκε και το Δημοτικό Σχολείο Φιλίππων η τάξη αυτή πήρε μέρος στο πρόγραμμα του Κ.Π.Ε. Παρανεστίου "Σκασιαρχείο στη φύση" και έμεινε σε σκηνές.

Την Τρίτη 12 Ιουνίου οι μαθητές, όλο αγωνία και ίσως λίγο φόβο για το τι θα αντιμετώπιζαν εκεί, ξεκίνησαν το ταξίδι τους με συνοδό τη δασκάλα της τάξης τους. Από Δράμα, επιβιβάστηκαν στο ΚΤΕΛ και με παρεά ένα σχολείο της Δράμας που θα έπαιρνε μέρος στο ίδιο το πρόγραμμα, ξεκίνησαν. Τα 5 παιδιά της ΣΤ' τάξης και το 1 της Ε' δεν είχαν επισκεφτεί ξανά τον τόπο αυτό. Μετά από μια ώρα όμορφης διαδρομής, φτάσαμε στο χώρο του Κ.Π.Ε. Εκεί μας περίμεναν οι υπεύθυνοι και άλλα 4 σχολεία. Στο πρόγραμμα αυτό θα συμμετείχαν περίπου 70 παιδιά από 5 σχολεία διαφορετικών περιοχών. Ανά 2 θα γίνονταν μια μικρή ομάδα και θα ακολουθούσαν το πρόγραμμα και τις δραστηριότητες μαζί. Το δικό μας σχολείο ήταν ομάδα με το σχολείο της μακρινής Αντιπάρου. Κάθε ομάδα ήταν υπό την επίβλεψη δυο μελών της παιδαγωγικής ομάδας του ΚΠΕ Παρανεστίου. Εμείς είχαμε την κ. Ζωή και τον κ. Δήμο που τους ευχαριστούμε ιδιαιτέρως για την προσοχή και την υπομονή που μας έδειξαν.

Πρώτο μέλημα, λοιπόν, της ομάδας που δημιουργήθηκε ήταν να γνωριστούν τα μέλη που την αποτελούσαν μεταξύ τους. Καθίσαμε όλοι σε ένα κύκλο, μαθητές, δάσκαλοι και συντονιστές, λέγοντας τα ονόματά μας και τις προσδοκίες μας από αυτή τη συνάντηση. Τα παιδιά δυσκολεύτηκαν να ανοιχτούν, αφού ήταν η πρώτη τους επαφή με το άλλο σχολείο, αλλά δεν κράτησε για πολύ αυτό. Μιλήσαμε ο καθένας για τον τόπο του, χορέψαμε και τραγουδήσαμε. Βρήκαμε τις διαφορές των δύο περιοχών και μιλήσαμε για αυτές, αφού το ένα σχολείο ανήκε στην ηπειρωτική Ελλάδα και το άλλο στη νησιωτική.

Μετά από αυτό, ήρθε η καλύτερη στιγμή των παιδιών. Ανυπομονούσαν να στήσουν τις σκηνές τους, καθώς το πρόγραμμα που ακολουθούσαμε και υλοποιούσαμε σχεδόν όλη τη χρονιά ήταν το: "Υπαίθρια Ζωή και Περιβαλλοντική Εκπαίδευση", πράγμα που σήμαινε και ύπνο έξω στη φύση. Αυτό το κομμάτι η αλήθεια ήταν ότι το φοβόμουν λιγάκι, γιατί τα παιδιά κουβαλώντας και το φόβο των γονιών τους ίσως να αντιδρούσαν. Αντιθέτως, όμως, είδα έντονο ενθουσιασμό από όλα. Αφού τους έδειξαν πώς στήνεται μια σκηνή, τα παιδιά μόνα τους και χωρίς βοήθεια κλήθηκαν να κάνουν το ίδιο και τα κατάφεραν άψογα (και πολύ πιο γρήγορα οφείλω να ομολογήσω από ότι το είχα κάνει εγώ την πρώτη φορά).

Η ώρα του φαγητού έφτασε και μετά ακολουθούσε ξεκούραση. Το μεσημεριανό γεύμα το ετοίμασαν οι ίδιοι οι μαθητές με την καθοδήγησή μας, όπως και το πλύσιμο των πιάτων ήταν δική τους ευθύνη. Κοντά στον χώρο όπου είχαμε στήσει τις σκηνές υπήρχε ένα κιόσκι κι έτσι επιλέξαμε να μαγειρέψουμε και να φάμε στη φύση. Τα τρόφιμα είχαν αγοραστεί από τους μαθητές. Ο καθένας είχε διαλέξει να φέρει από κάτι. Το γεύμα μας ήταν μακαρόνια με σάλτσα και τριμμένο τυρί και για σαλάτα είχαμε αγγουροντομάτα. Τα λαχανικά προέρχονταν από τους κήπους των παιδιών.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας οι δραστηριότητες και τα παιχνίδια συνεχίστηκαν. Οι μαθητές θυμήθηκαν τα ονόματα των παιδιών του άλλου σχολείου και χωρίστηκαν σε ζευγάρια. Πήραν στα χέρια τους όλοι από ένα χάρτη του οικισμού που μέναμε και έπρεπε με αυτό να προσανατολιστούν στο χώρο. Με τη βοήθεια αυτού θα έβρισκαν τις ονομασίες κάποιων φυτών της περιοχής, θα τις κατέγραφαν και θα ζωγράφιζαν το φύλλο τους. Στη συνέχεια, θα έκοβαν το φύλλο και θα το κρατούσαν. Όποιος συμπλήρωνε όλες τις ονομασίες των φυτών πήγαινε εκεί από όπου ξεκίνησε. Μόλις συγκεντρώθηκαν οι μαθητές άρχισε η αναγνώριση των φύλλων των φυτών και η εμπέδωσή τους με ένα παιχνίδι. Τα παιδιά διασκέδασαν πολύ αν και δυσκολεύτηκαν να τα καταγράψουν όλα. Μάζεψαν, επίσης, φλαμούρι και σπαθόχαρτο, αφού έμαθαν πρώτα για τις ευεργητικές τους ιδιότητες.

Οι βραδινές ώρες ήταν αυτό που τα αποζημίωσε περισσότερο από ο,τιδήποτε. Μάζεψαν πέτρες και ξύλα και έμαθαν πώς να ανάβουν μόνα τους φωτιά εύκολα και χωρίς ..οινόπνευμα όπως είπαν. Έψησε εκεί το καθένα το λουκάνικό του και έφαγε ένα νοστιμότατο hot dog. Ήταν μια γεμάτη μέρα με πολλές καινούριες γνώσεις και εμπειριές.

Η επόμενη και τελευταία μας μέρα είχε στο πρόγραμμά της πεζοπορία. Ξεκινήσαμε από τον οικισμό στον οποίο μέναμε και με ενδιάμεση στάση στο Μεσοχώρι, ένα χωριό για το οποίο τα παιδιά ρώτησαν τους κατοίκους κι έμαθαν γι' αυτό, φτάσαμε στο Παρανέστι. Εκεί πήραμε το μονοπάτι δίπλα από τον ποταμό Νέστο και το περπατήσαμε. Σύνολο 8 χλμ. περίπου. Μαζέψαμε πληροφορίες για τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής. Ακούσαμε και ζωγραφίσαμε ήχους, παίξαμε και καθίσαμε δίπλα στο ποτάμι. Αυτά που αποκομίσαμε όλοι μας ήταν πολλά. Εμπειρίες και αναμνήσεις θα 'ναι ριζωμένες στο μυαλό και την καρδιά μας. Θα μείνει αξέχαστο σε όλους το πρόγραμμα αυτό. Ευχαριστούμε τους ανθρώπους που δούλεψαν για το πρόγραμμα και αφιέρωσαν τον πολύτιμό τους χρόνο για μας. Η βιωματική μάθηση είναι η καλύτερη και πιο αποδοτική προσέγγιση για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.