Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2020

Η μόνη ελπίδα μας είναι τα παιδιά. Ό,τι τους δώσουμε απλόχερα, θα το μοιράσουν αβίαστα στο μέλλον




Δεν χρειάζεται να μεγαλώνουμε άλλους στρατιώτες. Ανθρώπους με αγάπη στην καρδιά χρειαζομαστε. Εμείς αποτύχαμε.

Η Αυστραλία καίγεται. Ο Αμαζόνιος κάηκε. Οι γείτονες μας πολεμούν. Εμείς βουτάμε όλο και περισσότερο στην εγκληματικότητα.
Μοιάζει σαν ο πλανήτης να καταστρέφεται. Βασικά ο πλανήτης Γη καταστρέφεται.
Εμείς αποτύχαμε.

Η μόνη ελπίδα μας είναι τα παιδιά. Να μεγαλώσουμε παιδιά με ενσυναίσθηση, να μεγαλώσουμε ανθρώπους που ξέρουν να αγαπούν και νοιάζονται.




Για αυτό μπαμπάδες και μαμάδες του κόσμου δεν έχει καμία σημασία με τι ρούχα ντύνεται τα μωρά σας, αν τους μαθαίνεται να νιώθουν ζεστασιά στην αγκαλιά σας ώστε να μπορέσουν να την προσφέρουν στον κόσμο, έπειτα.
Δεν έχει σημασία αν θηλάζετε η δίνετε ξένο γάλα, αν το μωρό τρέφεται για να μπορεί να δίνει απλόχερα φαγητό σε όποιον το έχει ανάγκη έπειτα.
Δεν έχει σημασία αν πρέπει να επιστρέψετε στη δουλειά… Αν όταν γυρνάτε σπίτι αφοσιώνεστε στο παιχνίδι μαζί του. Ετσι θα του μάθετε να αφιερώνει χρόνο και προσοχή σε ότι αγαπάει.


Δεν έχει σημασια αν το κοιμήσετε στο κρεβάτι του η στο κρεβάτι σας… Αρκεί να του μάθετε να αγκαλιάζει όσα τον- την έχουν ανάγκη.

Τίποτα δεν έχει σημασία από όσα κάθε μέρα μας βασανίζουν το μυαλό… Αν δεν έχουμε πλανήτη για να ζήσουν τα παιδιά μας.

Γυρίστε σπίτι και χορέψτε μαζί του… Χρειαζόμαστε χαρούμενους ανθρώπους.

Γυρίστε και φιληστε το, αγκάλιαστε το…

Χρειαζόμαστε τρυφερούς ανθρώπους.
Γυρίστε και μιλήστε ΣΕ αυτό, ΟΧΙ για αυτό, όσο ημερών, μηνών η χρόνων και να είναι… Χρειαζόμαστε ανθρώπους που θα νοιάζονται να ακούσουν.
Γυρίστε σπίτι, πάρτε το αγκαλιά και βγάλτε το έξω… Να γνωρίσει τον κόσμο.

Χρειαζόμαστε ανθρώπους που θα επιθυμούν να προστατεύσουν το «σπίτι» τους.

Είστε ο πλανήτης τους… Ότι τους δώσετε απλόχερα… Θα το μοιράσουν αβίαστα στο μέλλον. Και να ξέρατε πόσο το χρειαζόμαστε στο παρόν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου