Γιατί τα παιδιά βαριούνται στο σχολείο και δεν έχουν υπομονή

Καθημερινά ακούγονται παράπονα ότι τα νέα παιδιά χειροτερεύουν όλο και περισσότερο σε πολλά ζητήματα. Αδιαμφισβήτητα, διαπιστώνεται μία πτώση στην κοινωνική, συναισθηματική και ακαδημαϊκή λειτουργικότητα των μαθητών καθώς και μια ραγδαία αύξηση των μαθησιακών δυσκολιών και άλλων διαγνώσεων.

Τα σημερινά παιδιά έρχονται στο σχολείο συναισθηματικά ανώριμα για μάθηση. Είναι ένα πολυπαραγοντικό πρόβλημα, οι ρίζες του οποίου πρέπει να αναζητηθούν στον σύγχρονο τρόπο ζωής. Όπως γνωρίζουμε, ο εγκέφαλός μας είναι εύπλαστος. Τι χρειάζεται; Ερεθίσματα! Ερεθίσματα που να οξύνουν τις πνευματικές δυνατότητες, Μέσα από το περιβάλλον μπορούμε να κάνουμε τον εγκέφαλο δυνατότερο ή πιο αδύναμο. Παρά τις καλύτερες προθέσεις μας δυστυχώς κάποιες φορές σχηματίζουμε τον εγκέφαλο των παιδιών μας προς τη λάθος κατεύθυνση. Αυτά υποστηρίζουν κάποιες σύγχρονες έρευνες, η αλήθεια όμως είναι πολυπρόσωπη και αξίζει να τη δούμε.

Γιατί τα παιδιά μας μπορεί να βαριούνται;

• Τεχνολογία
Η τεχνολογική πρόοδος αποτελεί πλήγμα αν δεν χρησιμοποιηθεί σωστά. Πόσο μάλλον αν οι γονείς την έχουν ως εναλλακτική δωρεάν υπηρεσία φύλαξης παιδιών. Συγκρινόμενη με την εικονική πραγματικότητα, η καθημερινή ζωή καταντά βαρετή. Όταν τα παιδιά έρχονται στην τάξη, εκτίθενται σε ανθρώπινες φωνές και οπτικά ερεθίσματα που έρχονται σε αντίθεση με τον βομβαρδισμό από εκρήξεις γραφικών και ειδικά εφέ τα οποία είναι συνηθισμένα να βλέπουν στις οθόνες τους.
Η κα. Ξανθή Χουλιάρα, διευθύντρια του 2ου δημοτικού σχολείου Ρίζας και Εκπαιδεύτρια ενηλίκων μας είπε ότι το μυστικό για να μη βαριούνται τα παιδιά είναι η διαρκής επαγρύπνηση. «Δεν είμαι σύμφωνη ότι τα παιδιά μας βαριούνται στο σχολείο. Βλέπω τα παιδάκια στο σχολείο μου να έχουν μια περίσσεια ενέργεια. Βέβαια πρέπει να πω ότι έχουμε ένα πάρα πολύ καλό δυναμικό – και το αναγνωρίζουμε αυτό – και χρησιμοποιούμε πάρα πολύ τις νέες τεχνολογίες. Έτσι, δεν αφήνουμε το περιθώριο σε κάποιο παιδί να βαρεθεί. Είμαστε σε διαρκή εγρήγορση. Τρέχουμε να προλάβουμε επί της ουσίας».
Μάλιστα τονίζει ότι μεμονωμένες περιπτώσεις μπορεί να υπάρχουν, όμως μια γενίκευση σίγουρα στρεβλώνει την αλήθεια: «Είχα δει τη δημοσίευση μιας έρευνας στο Facebook και ειλικρινά είχε στενοχωρηθεί, γιατί δεν είναι όλα τα παιδιά έτσι. Υπάρχουν παιδιά – όχι λίγα – που είναι πολύ ενεργά στο σχολείο».
Η πρόοδος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, άρα και το σχολείο πρέπει να προσαρμόζεται στις εκάστοτε αλλαγές. Χαρακτηριστικά μας είπε η κ. Χουλιάρα: «Το λογικό είναι πως όταν συντηρούμε μια πεπαλαιωμένη κατάσταση τα παιδιά μας και θα βαρεθούν και θα ανακτήσουν και θα αδιαφορήσουν. Πρέπει όλοι εμείς που εμπλεκόμαστε σε αυτό το κομμάτι της εκπαίδευσης να κάνουμε ενέργειες ώστε να διατηρούμε μια ενεργή κατάσταση. Όλα είναι θέμα χειρισμών».
Μπορούμε να πούμε όμως ότι τα πράγματα αλλάζουν άρδην κατά την εφηβική ηλικία. Όταν το παιδί εισέρχεται στην εφηβεία τότε, υπάρχουν στιγμές που βαριέται. Εκεί υπεισέρχονται και πρόσθετοι παράγοντες. Όμως μας λέει η κ. Χουλιάρα «πρέπει να αλλάξουν ορισμένα πράγματα στη σχολική αίθουσα, όταν διαπιστωθεί ότι τα παιδιά αρχίζουν να βαριούνται. Πρέπει να υπάρχουν πιο πολλά κίνητρα, πιο δελεαστικές μορφές εκπαίδευσης, εναλλακτικές μορφές μάθησης, περισσότερη χρήση των νέων τεχνολογιών. Αλλά και το περιβάλλον του σχολείου – ως κτήριο – πρέπει να γίνει πιο ελκυστικό».

•Τα παιδιά παίρνουν οτιδήποτε θέλουν, ακριβώς τη στιγμή που το θέλουν
Υπάρχει η αντίληψη ότι οι γονείς οφείλουν να ικανοποιούν αμέσως οποιαδήποτε επιθυμία – ανάγκη των παιδιών. Όμως η ικανότητα να λαμβάνεις ικανοποίηση με κάποια καθυστέρηση είναι ένα από τα κλειδιά της μελλοντικής επιτυχίας. Έχουμε όλες τις καλές προθέσεις να κάνουμε τα παιδιά μας ευτυχισμένα, αλλά δυστυχώς τα κάνουμε χαρούμενα βραχυπρόθεσμα και δυστυχισμένα μακροπρόθεσμα. Το να είσαι ικανός να απολαμβάνεις αυτό που θες με κάποια καθυστέρηση σημαίνει ότι έχεις την ικανότητα να λειτουργείς σε συνθήκες στρες.
Σχετικά με την παραπάνω διαπίστωση η κ. Χουλιάρα είπε: «Η εμπειρία η δική μου δείχνει πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει, τουλάχιστον για τα παιδιά στο δημοτικό. Είναι συνεργάσιμα και θετικά τα παιδιά και οι γονείς το ίδιο. Έρχονται εδώ, συζητάμε, γιατί πρέπει να υπάρχει συνεργασία σπιτιού – σχολείου. Δεν έχει παρατηρηθεί κάποιο αρνητικό φαινόμενο. Εδώ πρέπει να πούμε ότι τα παιδιά στο χωρίο είναι πιο ήρεμα, γιατί έχουν την ευκαιρία να παίζουν έξω και να έρχονται σε επαφή με τη φύση».
Και καταλήγει στη συζήτησή μας με την κοινότυπη ίσως, μα άκρως παραγκωνισμένη διαπίστωση ότι το πιο σημαντικό είναι η επαφή με το φυσικό περιβάλλον, γιατί εκεί το παιδί ηρεμεί, παίζει, κοινωνικοποιείται και δε μένει κλεισμένο μέσα στο σπίτι, εγκλωβισμένο μέσα στα εκπληκτικά τεχνολογικά επιτεύγματα.
Συγκεκριμένα είπε: «Ο πιο πολύτιμος σύμμαχος και ο πιο υποτιμημένος είναι το φυσικό περιβάλλον. Η επαφή με τη φύση δημιουργεί ισορροπημένες προσωπικότητες, αλλά δυστυχώς δεν το έχουμε καταλάβει ή προσπαθούμε ανεπιτυχώς να το αντικαταστήσουμε με άλλες δραστηριότητες, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ποικίλων προβλημάτων».

                                             πηγή: www.imerazante.gr